Catalina Kanalı, 2022

Manş geçişi sonrası yorulmuş, yıpranmış ve geçirdiğim duygusal iniş çıkışlar nedeniyle kendimi iki yıl inzivaya çekmiştim. Hedefim 2020’de Catalina’yı geçmekti. Los Angeles ile Santa Catalina arasında, yaklaşık 35 kilometrelik bir parkur ve Triple Crown aşamalarından biriydi Catalina. Hem bu kanalı geçen hem de Triple Crwon sahibi olan ilk Türk kadın olacaktım.

Okyanus ile konuşup hallederdim ama bu kez karşımda çok daha ciddi bir sorun vardı; COVID 19.

Her şey bir anda iptal oldu. Dünya ve ben eve kapandık. Bir yıl boşa geçti ve tim slotlar sonraki yıla kaydı. Çünkü; uzun mesafe denemeleri birer “challenge” yani meydan okuma ‘dır. Deneme yapmak için fiziksel fit olduğunuzu göstermeniz, ilgili federasyona yazmanız, teknelerinden yer almanız gerekir. Avantajlı ve avantajsız – havanın kötü veya daha kötü olduğu – zamanlar vardır. Sporcular bunları tutmaya çalışır. İsteyen herkes, istediği zaman gelip okyanus geçemez.  Bu nedenle 2021’de iptal etmek zorunda kaldığım slotları 2022’de kendi seçmediğim tarihte kabul etmek zorunda kaldım.

Oceans 7, bireysel bir spor değil tam anlamıyla bir takım sporu. Sana eşlik eden teknede antrenörün, beslenmeni sağlayan bir uzman, mutlaka olmalı. Ama ben Catalina’da kapkaranlık bir suya girmeden önce yanımda sadece annem vardı. Beslenmemi nasıl hazırlayacağını ve teknede neler yapması gerektiğini kağıtlara yazıp vermiştim ona. 

Tam bir çılgınlık. 

Ama bir annenin beni okyanuslardaki tüm tehlikelerden koruyacağına emindim. 

Rekor geçişinin tehlikelerini anlatan bir kağıt imzalarken annemin “ Burada köpek balıkları var mı ?” diye sorduğunu duydum bir anda “Şu tekne motorunu görüyor musunuz? Bu denizdeki en tehlikeli canlı biziz, köpekbalıklarından binlerce defa fazla can almıştır bu pervaneler’ dedi kaptan ve biraz rahatladık.

Gece yarısı 11.00 gibi atladım suya, yunusların sesini dinleyerek başladım yüzmeye. Bir an, ayın parlak ışığı dışında hiç bir ışık kalmadığını fark ettim. Okyanusun ortasında gözlüklerimi çıkardım ve gökyüzüne baktım: Daha önce hiç bir zaman yıldızlar bu kadar parlak olmamıştı.

11 saat 59 dakika…

Gece yarısından gün doğumuna ve güneşin en tepeye ulaştığı ana kadar yüzdüm ve sonunda başardım.

Kumlara yığılıp kaldım, sahilde ben teknede ise annem ağlıyorduk. 

Ne geçişti ama…

Catalina’da bize günlerce evini ücretsin açan, dört evlat sahibi Julie vardı. O olmasaydı bugün bu hikayeyi size anlatamazdım belki de. 

Teşekkürler Julie, sana minnettarım.

Teşekkürler anne, sen ne koca yürekli bir kadınsın. İyi ki annemsin. İyi ki o gün teknedeydin.